Wapień podstawowy znajdujący się przed nami w kamieniołomie posiada wyraźne uławicenie i ułożenie warstw skalnych pod kątem 15^O w kierunku południowo-zachodnim. W obrębie ławic wapienia zauważyć możemy przewarstwienia margli (10 – 15 cm). Podstawowym minerałem skałotwórczym tych wapieni jest kalcyt (węglan wapnia CaCO – ok. 90%) oraz w niewielkiej ilości dolomit (CaMgCO). Ze względu na wyraźne uławicenie skał pozyskiwano tu przede wszystkim bloki dla celów budowlanych a sposób jego pozyskania w zasadzie nie uległ zmianie do końca XIX w. Wapienie urabiano narzędziami ręcznymi (kilofami, oskarami i łomami. Odspajanie bloków skalnych odbywało się za pomocą klinowania z użyciem klinów tępych i ostrych. Kliny tępe używane były do rozłupywania skał, ostre do przecinania. Wykorzystywano również zjawisko rozmrażania w czasie zimy. W XX wieku do rozsadzania skał zaczęto używać materiałów wybuchowych – powstałe bryły rozbijano klinami, często jednak z powodów technicznych były porzucane (możemy obserwować je na trasie ścieżki dydaktycznej).