Stoimy przed zawalonym wlotem sztolni „Charakter”. Należy ona do bardzo starych wyrobisk górniczych na obszarze dużego młynika. Została wykonana przed 1736 r. – jej legendarne początki określa się na XIII w. na czasy bitwy z Mongołami pod Legnicą (1241 r.). W 1736 r. uporządkowano sztolnię i do 1759 r. Prowadzono w niej roboty eksploatacyjne. W latach 1785–1805 po przebudowie sztolni prowadzono tu regularną eksploatację złoża rudy.

       W latach 1863–1885 sztolnia pełniła jedynie funkcję wyrobiska odprowadzającego wodę z kopalni „Ciche Szczęście”.

     Do nieczynnej sztolni prowadzi głębokie wcięcie w zbocze wzniesienia. Przypuszczalnie sztolnia była zabezpieczona przed opadem skał obudową drewnianą. Wysokość wyrobiska wynosiła ok. 2 m. a szerokość ok. 1,3 m. Całkowita długość sztolni sięgała ok. 40 m. Pod ziemią miała połączenie z siecią chodnikowych wyrobisk górniczych. Po zatrzymaniu produkcji w kopalni sztolnia uległa zawałowi.