Ziemia złotoryjska "Królestwo minerałów”,  jak żadna inna  w Polsce od wieków obfituje w skarby schowane pod ziemią. Występują tu złoża miedzi, złota, bazaltu, piaskowca, wapienia, barytu, agatów i innych kamieni ozdobnych. Piaski koryt rzek Kaczawa i Skora oraz okolicznych strumieni przynosiły wytrwałym poszukiwaczom złoto, a nawet kamienie szlachetne. 

         Bogactwa te już w początkach XIII wieku stanowiły poważne źródło dochodów skarbca książąt  śląskich.

       Pozyskiwane wtedy skarby budziły podziw i zazdrość polskich oraz obcojęzycznych sąsiadów władztwa śląskiego. Sami cesarze rzymscy narodu niemieckiego niejedną wyprawę wojenną przeciwko Polsce kierowali właśnie na Śląsk. Po zaprzestaniu eksploatacji starych złóż miedzi przeszłość górnicza naszej ziemi ulegała stopniowemu zatraceniu. Nie wszyscy jednak zapomnieli i pogodzili się z takim stanem rzeczy. Złotoryjskie Towarzystwo Tradycji Górniczych powstało, aby przypominać i ocalić od zapomnienia górniczą przeszłość i chwałę.

        Górnictwo powiatu złotoryjskiego to również współczesność. Co prawda nasi górnicy nie zjeżdżają już pod ziemię w poszukiwaniu urobku szybami “Leny” czy “Konradu”, lecz ciągle trwa i rozwija się górnictwo skalne.

       Działają kamieniołomy bazaltu w Wilkowie i Złotoryi, piaskowca w Czaplach, wapienia w Wojcieszowie. Czekają na lepsze dni gotowe do powtórnej eksploatacji okoliczne złoża barytu i wapienia. Zaś na wytrwałych poszukiwaczy czekają ukryte w lasach, wąwozach i na polach geody agatowe, ametystowe, moriony, kwarce dymne, kryształy górskie i wiele wiele innych minerałów. Jak informują stare kroniki miejskie, okolice Złotoryi obdarzały w przeszłości szczęśliwych znalazców diamentami i rubinami.

         Złotoryjskim górnikom wspólnie z zarządem KGHM-u marzy się, że w najbliższej przyszłości delegacje firm i instytucji zjeżdżających do Lubina będą rozpoczynały program swoich wizyt od poznania historii wydobycia i przeróbki miedzi w skansenie leszczyńskim. Kończyć zaś będą w Zakładach Górniczych “ Rudna” na głębokości wyrobiska 1200 metrów pod powierzchnią ziemi i przy nowoczesnych piecach zawiesinowych głogowskiej huty miedzi - mówi Andrzej Kowalski.