Wapiennik znajdujący się przed nami wybudowany został w XIX wieku. Wykonany jest w kształcie sześcioboku z kamienia łamanego z miejscowych piaskowców arkozowych. Wypalano w nim skałę wapienną urabianą w pobliskich kamieniołomach. Wysokość pieca sięga 9 m, grubość płaszcza pieca wynosi od 2,5 do 3,5 m. W przyziemiu znajdują się trzy korytarze spustowe sięgające do garu. Na poziomie wylotu gardzieli znajduje sią ziemny pomost załadunkowy, łączący piec z drogą na skarpie. Ukształtowana skarpa łącząca wapiennik z drogą dojazdową umożliwiała załadunek urobku wprost do zasypnika pieca szybowego. Data powstania budowli nie jest znana. Na mapie z 1931 r. figuruje jako „wapiennik dominialny”. Na początku XX w zaprzestano wypalać wapno w małych piecach szybowych w rejonie Leszczyny.

          Do wyrobionej i wysortowanej skały wapiennej dodawano węgiel w ilości 14 – 15% w zależności od wilgotności skały i tak przygotowaną mieszankę wsypywano od góry przez zasypnik. Co kilka godzin spuszczano dolną wyprażoną część wsadu a od góry wsypywano nową porcję.