Wapiennik znajdujący się przed nami wybudowany został w XIX
wieku. Wykonany jest w kształcie sześcioboku z kamienia
łamanego z miejscowych piaskowców arkozowych. Wypalano w nim
skałę wapienną urabianą w pobliskich kamieniołomach.
Wysokość pieca sięga 9 m, grubość płaszcza pieca wynosi od
2,5 do 3,5 m. W przyziemiu znajdują się trzy korytarze
spustowe sięgające do garu. Na poziomie wylotu gardzieli
znajduje sią ziemny pomost załadunkowy, łączący piec z drogą
na skarpie. Ukształtowana skarpa łącząca wapiennik z drogą
dojazdową umożliwiała załadunek urobku wprost do zasypnika
pieca szybowego. Data powstania budowli nie jest znana. Na
mapie z 1931 r. figuruje jako „wapiennik dominialny”. Na
początku XX w zaprzestano wypalać wapno w małych piecach
szybowych w rejonie Leszczyny.
Do wyrobionej i wysortowanej skały wapiennej dodawano węgiel
w ilości 14 – 15% w zależności od wilgotności skały i tak
przygotowaną mieszankę wsypywano od góry przez zasypnik. Co
kilka godzin spuszczano dolną wyprażoną część wsadu a od
góry wsypywano nową porcję.
