Ponowny rozwój robót górniczo-hutniczych na leszczyńskim złożu w połowie XIX w. doprowadził do powstania kopalni „Ciche szczęście” (Stilles Glück), która działalność swoją rozpoczęła w 1863 roku. Przedmiotem eksploatacji był ok. 2,8 m grubości pokład margli miedzionośnych. złoże rudy było udostępnione czterema sztolniami oraz kilkoma szybami. głównym wyrobiskiem była sztolnia leszczyńska. Roczne wydobycie kopalni sięgało w różnych latach od 2500 do 10300 ton margla a zatrudnienie wynosiło od 30 do 105 osób.

         Cofając się w kierunku południowym znajdziemy pionowy szyb kopalni o średnicy 1,3 m. Szyb łączył powierzchnię ziemi z wyrobiskami chodnikowymi w pokładzie margla miedzionośnego. Zabezpieczony przed zawaleniem obudową kamienną z bloków piaskowca, służył do przewietrzania wyrobisk podziemnych oraz do transportu materiału. Poniżej z lewej strony znajdują się zapadliska sztolni leszczyńskiej, od niej po wzniosie biegły pod ziemią główne pochylnie transportowe. Prawdopodobnie wylot sztolni wykonany był z bloków skalnych i żużlowych a wysokość i szerokość wyrobiska sięgała 2 m.