Ponowny rozwój robót górniczo-hutniczych na leszczyńskim
złożu w połowie XIX w. doprowadził do powstania kopalni
„Ciche szczęście” (Stilles Glück), która działalność swoją
rozpoczęła w 1863 roku. Przedmiotem eksploatacji był ok. 2,8
m grubości pokład margli miedzionośnych. złoże rudy było
udostępnione czterema sztolniami oraz kilkoma szybami.
głównym wyrobiskiem była sztolnia leszczyńska. Roczne
wydobycie kopalni sięgało w różnych latach od 2500 do 10300
ton margla a zatrudnienie wynosiło od 30 do 105 osób.
Cofając się w kierunku południowym znajdziemy pionowy szyb
kopalni o średnicy 1,3 m. Szyb łączył powierzchnię ziemi z
wyrobiskami chodnikowymi w pokładzie margla miedzionośnego.
Zabezpieczony przed zawaleniem obudową kamienną z bloków
piaskowca, służył do przewietrzania wyrobisk podziemnych
oraz do transportu materiału. Poniżej z lewej strony
znajdują się zapadliska sztolni leszczyńskiej, od niej po
wzniosie biegły pod ziemią główne pochylnie transportowe.
Prawdopodobnie wylot sztolni wykonany był z bloków skalnych
i żużlowych a wysokość i szerokość wyrobiska sięgała 2 m.
